Słoność wody morskiej jest szczególnie charakterystyczną jej cechą. Jej wpływ przejawia się wielokrotnie; wpływa bowiem na fizyczne właściwości wody morskiej jak gęstość i na temperaturę największej gęstości; na prędkość rozchodzenia się głosu; na załamanie promieni słonecznych przenikających w morze; na przewodnictwo elektryczne itp. Nade wszystko wywiera duży wpływ na życie organizmów, które w ten czy inny sposób przystosowane są do słoności środowiska. Od zasolenia bowiem zależy ciśnienie osmotyczne, które jest bardzo różne zależnie od koncentracji słoności. Tak na przykład ciśnienie osmotyczne wody morskiej, zbliżonej do normalnej (34°/()0) wynosi 23 atmosfery, podczas gdy woda o koncentracji zbliżonej do bałtyckiej (7%0) stwarza ciśnienie zaledwie 4,5 atmosfery. Słoność wody morskiej jest tą cechą, która zapewne w największym stopniu zadecydowała o swoistości życia morskiego, o tym że tutaj, w wodzie morskiej życie się narodziło. W otwartych wodach oceanicznych najwyższą słoność 37?38%o, przekraczającą przeciętną 35 promili, notujemy w strefach cisz podzwrotnikowych wystawionych na silne nasłonecznienie i parowanie. W szerokościach przybiegunowych słoność na powierzchni spada do 33 ? 32°/00> głównie w następstwie dużego dopływu lodów lądowego pochodzenia oraz napływu wód śródlądowych z wielkich rzek północnych kontynentów. W strefach umiarkowanych słoność na powierzchni zbliża się do normalnej.
