Topnienie lodu morskiego przypomina raczej rozpad niż topnienie bardziej zwartego lodu słodkowodnego. Również jego trwałość jest mniejsza od słodkowodnego, z czym należy się liczyć przy różnych czynnościach na zalodzonej powierzchni morza (rybołówstwo z lodu, lądowanie samolotów, stacje dryfujące itp.). Z racji ogromnego i wielostronnego znaczenia, jakie lód ma w oceanografii, nawigacji, biologii morza i rybołówstwie, zagadnienie jego typów i natury zostało rozpracowane do najdrobniejszych szczegółów. Wystarczy wspomnieć o kilku najważniejszych jego typach. Początek marznięcia cechuje tworzenie się charakterystycznych kryształów igłowatego kształtu kilkucentymetrowej długości, które, skupiając się tworzą tzw. kaszę lodową albo śryż, przechodzący w lód plackowy, tj. okrągławe po brzegach nieco grubiej obramowane utwory lodowe, niezbyt jeszcze zwarte, trudne do utrzymania w ręku, kruszące się. Utwory te z kolei, łączą się i twardnieją, pokrywając powierzchnię morza mniej lub więcej zwartą tarrczę pola lodowego otoczonego rozległymi obszarami morza niezamarzłej znaczonego charakterystycznym odblaskiem na niebie.
