Przeciwieństwem północnoatlantyckiej wody głębinowej jest przydenna woda antarktyczna, powstająca głównie z opadania wód w Morzu Weddelła. Jest ona zimna ?1,9° i przenika aż do centralnych rejonów Atlantyku i Oceanu Indyjskiego; stwierdzono ją mniej lub więcej wyraźnie po 40° szer. geogr. pn. Pośrednia masa wód subantarktycznych tworzy prąd powstający na szerokościach zbliżonych do 50°, zimny, słabo słony, dający się stwierdzić po szerokość 25° szer. geogr, pn. Odrębna także jest głębinowa masa wód subarktycznych pośredniego prądu północnego Pacyfiku, powstającego z zimnych opadających wód na 50° szer. geogr. pn. Masy wód, tworzące prądy głębinowe, są jednak najwyraźniej zaznaczone w Atlantyku, który jest oceanem wąskim w porównaniu do Pacyfiku i ?niepełnego” Oceanu Indyjskiego, a w związku z tym cyrkulacja Atlantyku stwarza zdecydowanie wyraźniejszy obraz warstwowego układu mas wodnych swego rodzaju ?przekładaniec” oceaniczny. Przyczyny cyrkulacji głębinowej szukać należy w popychającej sile wiatru na powierzchni, jako przyczynie zewnętrznej; przyczyną wewnętrzną są różnice ciepła i gęstości związanej ze słonością mas wodnych. Siła Goriolisa oraz tarcie, jak również ukształtowanie dna, wpływają również na cyrkulację głębinową, ale raczej poprzez zmianę kierunków prądów. Szczególnie wyraźnie zaznacza się działanie cieplnej gospodarki orazróżnice słoności; zasadnicze różnice powstają w zależności od położenia morza w gorącym i suchym (skwarnym) względnie wilgotnym klimacie.
