Istota granicy selektywnej

Zjawisko nieskuteczności selekcji w n-tym pokoleniu stada reprodukowanego i użytkowanego w nie zmienionych warunkach bytowania jest określane mianem granicy selekcyjnej albo pułapu selekcyjnego. Obserwowana nieskuteczność jest wywołana głównie zanikiem genetycznej zmienności spowodowanym, permanentnym usuwaniem z reprodukcji zwierząt o cechach wykazujących odchylenie od wartości pożądanych oraz wzrostem homozygotyczności w parach genów wyznaczających selekcjonowane cechy. Jest ono obserwowane głównie w mało liczebnych, zamkniętych populacjach, w których dochodzi do niezamierzonego kojarzenia krewniaczego. Obok tych głównych powodów nieskuteczności selekcji istnieją jeszcze inne. Do nich zalicza się fizjologiczne ograniczenie organizmów zwierzęcych i przeciwne selekcji sztucznej działanie selekcji naturalnej. Selekcja może być skuteczna dłużej lub krócej w zależności od ostrości selekcji i poziomu żywienia. Ostra selekcja szybciej zmniejsza zmienność genetyczną cech zwierząt zamkniętej populacji, zaś ograniczone żywienie czyni selekcję mniej skuteczną, bo mniejsze są efekty produkcyjne, lecz reakcja na selekcję trwa znacznie dłużej ? przez więcej pokoleń ? niż w stadach zwierząt bytujących w optymalnych warunkach żywienia, gdzie w pierwszych pokoleniach selekcja jest bardzo skuteczna, ale następnie jej skuteczność szybko maleje.